Παρασκευή 3 Οκτωβρίου 2014

Πότε πρέπει να ανησυχούμε; (Μέρος 4ο)



   Αυτό το μέρος του άρθρου μας θα είναι και το τελευταίο. Πλέον μπαίνουμε στα προεφηβικά και μετά εφηβικά χρόνια. Σε αυτό το μέρος θα μιλήσουμε για τις ανησυχίες μας από το 11ο έως το 16ο έτος. Πότε πρέπει να ανησυχούμε, λοιπόν;

Μετά το 11ο έως το 16ο έτος:

  • Υπάρχει χρήση τσιγάρων, αλκοόλ, ναρκωτικών, όλων των ειδών
  • Υποψιαζόμαστε κακοποίηση 
  • Παρατηρείται Παραβατική συμπεριφορά, παράνομο οδήγημα, χρήση όπλων
  • Παρατηρούνται ριψοκίνδυνες Σεξουαλικές συμπεριφορές
  • Παρατηρούνται κατάθλιψη, άγχος, νευρική ανορεξία, άσχημη αυτοεικόνα, χαμηλή αυτοεκτίμηση
  •  Υπάρχει ψυχαναγκασμός ή πολλή ενασχόληση σε βαθμό που επηρεάζει την υπόλοιπη λειτουργία της καθημερινότητας, πχ να παίζει συνέχεια στον υπολογιστή
  •  Έχει χαμηλές προσδοκίες
  •  Δεν παρατηρούνται τα χαρακτηριστικά σημεία της ωρίμανσης της εφηβείας και τα δευτερογενή χαρακτηριστικά του φύλου, πχ έμμηνος ρύση στα κορίτσια
  •  Υπάρχει κοντό ανάστημα, κάτω της 10ης με 3ης Εκατοστιαίας θέσης των Καμπύλων Ανάπτυξης
  • Υπάρχει πολλή χαμηλή σχολική απόδοση ή πτώση της απόδοσης
  • Παρατηρούνται σχολικές απουσίες
  • Υπάρχουν μαθησιακές δυσκολίες
  • Παρατηρείται μειωμένη ικανότητα αφηρημένης σκέψης και ενδοσκόπησης (δεν μπορεί να αντιληφθεί τον εαυτό του να σκέφτεται!)
  • Αναφέρει αυτοκτονική διάθεση (άμεση παιδοψυχιατρική εξέταση)
  • Δεν έχει πλήρη εμβολιασμό
  • Δεν γνωρίζει την σωστή σεξουαλική συμπεριφορά με χρήση μέσων προφύλαξης
  • Είναι απομονωμένο, χωρίς φίλους
  • Είναι κοινωνικά αδέξιο
  • Δεν δείχνει αλληλεγγύη, δεν δείχνει «φιλότιμο», να νοιάζεται για τους άλλους
  • Υπάρχει οικογενειακή δυσλειτουργία
  • Υπάρχουν ορμονολογικές δυσλειτουργίες
  • Υπάρχουν σκελετικές ή ανατομικές δυσμορφίες


Ας μην ξεχνάμε βέβαια ότι πολλές φορές οι γονείς από τον φόβο μας δεν αφήνουμε τα παιδιά μας να εξελιχθούν σωστά. Είναι πιθανό πολλές από τις δυσκολίες που έχουν αναφερθεί σε όλα τα μέρη αυτού του άρθρου να οφείλονται σε δικές μας «ανασφάλειες» και «φοβίες». Δεν πρέπει να ξεχνάμε, ότι ο ρόλος μας σαν γονείς, είναι να αφήσουμε τα παιδιά μας να ανοίξουν τα δικά τους φτερά κι αν πέσουν, να είμαστε δίπλα τους για να τα βοηθήσουμε να σταθούν και πάλι στα πόδια τους.







ΠΗΓΗ: Ανάπτυξη Checklist©  Δρ. Δημήτρης Δημητρίου-Παπαβασιλείου MD PhD www.paidiatriki.com

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου